Obiecałam Wam przybliżyć trochę postać mitologicznej Nefele.
Νεφέλη po grecku oznacza obłok, mgła, chmura. W najstarszych źródłach opisuje się córki Tetydy i Okeanosa jak nephelai czyli nimfy chmur.

W innych mitach Nefele opisywana jest jako nimfa, którą stworzył Zeus. Dlaczego? Ma to związek z władcą Lapitów – Iksjonem. Zeus znany ze swoich miłostek, rozkochał w sobie żonę Iksjona. Ten w odwecie, postanowił sponiewierać Herę. Zeus go jednak przechytrzył. Z chmury stworzył boginię na podobieństwo swojej żony i podstawił ją Iksjonowi. W wyniku tego podstępu Nefele urodziła Kentaurosa – praojca centaurów, z którymi walczyli później Lapici.

Drugi mit o Nefele ma związek ze złotym runem, po które wyruszyli Argonauci.
Nefele miała swoje ulubione zwierzątko – baranka, który umiał mówić, miał skrzydła i był pokryty złotym runem. Dzięki niemu zstąpiła kiedyś na ziemię. Nimfa zakochała się w Atamasie – królu Orchomenos. Osiedliła się tam i założyła rodzinę.

Nefele nie była śmiertelniczką, była boginią, obłokiem, które chroniło ziemię przed słońcem. Kiedy Zeus zauważył, że ziemia zaczyna usychać wezwał ją z powrotem. Bogini opuściła ziemię i nigdy nie ujawniła mężowi swojej tożsamości.

Atamas ożenił się ponownie z Ino, która była zazdrosna o dzieci z pierwszego małżeństwa . Postanowiła je zgładzić podstępem. Nefele się o tym dowiedziała i wysłała po swoje dzieci ukochanego baranka. W trakcie lotu córka Helle zginęła nad Hellespontem (stąd nazwa). Syn, Fryksos doleciał do Kolchidy, gdzie przyjął go król Ajetes. Fryksos w podzięce Zeusowi złożył baranka w ofierze, a jego runo zawiesił w gaju poświęconym Aresowi.